Wie ben ik?

Mijn leven heeft mij enorm uitgenodigd om opnieuw naar mezelf en mijn leven te kijken. Mijn carrière in verzuim & re-integratie heeft mij hierin de weg gewezen. Een weg, waarin ik mocht ontdekken hoe ik functioneerde als medewerker en als professional bij verschillende organisaties. Een weg, waarin ik ontdekte welke talenten ik had en hoe deze niet tot uiting kwamen in de bestaande culturen. Een weg, waarin ik meer dan eens met psychische klachten en burn-out uitviel, omdat ik mezelf verloor.

Mijn Walkabout

Het leven testte mij en nodigde mij uit om te kijken welke weg er voor mij lag. In 2008 wist ik hier geen antwoord op en ben ik gaan reizen in Australië. Ik ging letterlijk op zoek naar wie ik was (mijn Walkabout). Het bleek een confronterende reis te zijn, waarin ik mocht ontdekken dat ik helemaal niet wist wie ik was, wat ik met mijn leven wilde en hoe ik deze antwoorden kon vinden. Het nodigde me uit om te voelen, om te zijn, om te schrijven, om te delen en om te kiezen voor wat ik fijn vond. Een reis, die mij persoonlijk verrijkt heeft door mijn eigen processen, die ik mocht aangaan in het bijzondere landschap van Down Under. Een reis, die de basis vormt van wat ik heden ten dage mag doen.

Het overlijden van mijn dierbaren

In 2016 werd, toen nog onbewust, deze basis versterkt. Het was het jaar, waarin ik geheel onverwachts afscheid moest nemen van mijn beste vriendin, die zomaar ineens uit het leven stapte. De rauwe werkelijkheid van hoe het leven kan zijn, dwong zich als een achtbaan aan me op, terwijl ik helemaal geen zin had in een ritje door de diepste dalen en de zwarte putten. En toch gebeurde het en vond ik mijn weg in het Landschap van Rouw. Juist de thema’s dood & verlies hebben mij uitgenodigd anders naar het leven te kijken. Al helemaal toen vlak na het overlijden van mijn beste vriendin mijn vader ernstig ziek werd en ik via deze weg opnieuw met verlies en een voorbode van de dood te maken kreeg. Het was een tijd van overleven, want ik wilde er zo graag voor mijn vader zijn, voor hem zorgen en samen met hem zijn laatste stuk hier op aarde bewandelen. Totdat enkele maanden later mijn vader kwam te overlijden. Ook nu weer een sneltrein, waarin ik moest stappen, maar ik zo niet in wilde zitten. Ik wilde huilen, rouwen, schreeuwen, me verstoppen, samenzijn, boos zijn…maar het lukte niet vanwege alles dat moest. Ook nu was de balans weer heel ver te zoeken. Het moment, waarop ik besefte dat ik niet goed bezig was. En zo ging ik opnieuw kijken naar mijn rouw, de dood en het leven. Ik ging schrijven, delen en wandelen om te voelen wat er in mij gebeurde. Aandacht geven aan de rauwe rouw en het verlies, maakt het voor mij mogelijk om ernaar te kijken en te zien wat ik nodig heb om te helen en mezelf weer in balans te brengen.

De kracht van mijn verlieservaringen

En zo zorgden al mijn verlieservaringen bij werkgevers, al mijn gezondheidsklachten, mijn reis door Australië en het overlijden van mijn vriendin en mijn vader ervoor dat ik kan zijn wie ik nu ben.

Ik hoop je graag te mogen ontmoeten in het landschap van rouw en verlies.

In Liefdevolle Verbinding,

Manon
Eigenaar Wopi

Meer weten?

Vraag dan geheel gratis “Mijn Balansverhaal” aan. Mijn persoonlijke verhaal, waarin ik mijn 17 belangrijkste ervaringen en inzichten met je deel. Ervaringen en inzichten, die zijn ontstaan tijdens intense tijden van rouw en verlies. Juist deze zware periodes hebben gemaakt dat ik nu een nieuwe zingeving aan mijn leven heb kunnen geven en dat voelt zo fijn.

Neem gerust contact met mij op om persoonlijk kennis te maken en te zien wat ik voor jou kan betekenen. Je bent meer dan welkom.