De beperking van onze structuur bij ziekte
De boodschap van luizenpluizen
Luizenpluizen…Ik hoor je denken wat heeft luizenpluizen met structuur en ziekte te maken. Nou, ik neem je graag even mee. Al 2 dagen zitten we er middenin en we hebben er nog 12 te gaan!! Joehoe! Al die beestjes, al dat wassen en al dat kammen. Het is me wat! Maar ik geloof er ook altijd in dat dingen met een reden gebeuren en dus ging ik op zoek in het boek “De sleutel tot zelf-bevrijding” om te zien welke boodschap deze luizen voor me hebben”. Telkens weer verrast dit boek mij, want telkens weer is de boodschap zo treffend voor het proces waar ik inzit. Fantastisch!
De boodschap nu gaat over het vasthouden (vastklemmen) aan een beperkende structuur en bam wat is die herkenbaar. Al jaren zie ik hoe onze structuur in wet- en regelgeving en dan specifiek de structuur van de Wet Poortwachter de mens, die ziek is, vergeet. Echt alles is erop gericht om die werknemer zo snel als mogelijk weer terug te laten keren in werk. Het eigen werk, ander passend werk of werk bij een andere werkgever. Op zich een mooi doel en zeker fijn dat de wet dit nastreeft, maar in alles zie ik dat de mens achter de zieke werknemer zo enorm vergeten wordt. Het gaat binnen die wet om beperkingen, zodat mogelijkheden in werk geduid kunnen worden en het gaat om het beter maken van de ziekte op fysiek op psychisch niveau. Beide van belang. Er is echter een hele grote MAAR!
Aandacht voor emotionele processen
Wat ik namelijk zo gruwelijk mis, is de aandacht voor de MENS. De aandacht voor het emotionele proces dat gepaard gaat met ziekte. En al helemaal de aandacht voor het emotionele proces als door ziekte de eigen baan en de eigen werkgever geen optie meer blijken. De hele wet zegt dan zo snel mogelijk een nieuwe passende baan te vinden, maar hoe realiseer je dat als de mens met haar emoties in dit proces geen ruimte krijgt er te mogen zijn. Dan loop je eigenlijk te trekken aan iemand, die nog niet kan. Aan iemand, die moet verwerken wat er allemaal gebeurd is. Bij langdurige ziekte verliezen mensen namelijk niet alleen hun gezondheid, maar daardoor ook hun zelfvertrouwen, belangrijke relaties, hun leven zoals het was, hun baan en ook nog collega’s. Een hele opstapeling van ingrijpende verliezen en dat enkel door ziek te zijn. Dat is toch vreselijk! Ik zie echt mensen er psychisch op stuk lopen. Met als gevolg dat de beperkingen vaak toenemen en de afstand tot de arbeidsmarkt alleen maar groter wordt. Een vicieuze negatieve cirkel waar maar moeilijk uitgekomen kan worden. Zo zonde!
De mens en zijn verwerkingsproces
Ik voel al zo lang dat dit nu echt anders mag en ook echt anders kán. Het antwoord is ook zo simpel: zie de mens, die ziek is, in zijn/haar verwerkingsproces(sen) en geef daar tijd, ruimte & aandacht voor. Aandacht voor rouw & verlies om wat is geweest, is zo ongelooflijk belangrijk om mensen duurzaam terug te laten keren op de arbeidsmarkt. Er voor hen zijn door te luisteren naar hun verhaal. De verliezen, die geleden worden te zien door ze zichtbaar te maken met symbolen en middels rituelen de cirkel van verlies weer rond te maken. 3 belangrijke stappen om langdurig zieke medewerkers te helpen in hun verwerkingsprocessen. Het is zo makkelijk en het is zo mooi om te zien hoe mensen er weer door gaan leven. Ze voelen zich gezien, gehoord en begrepen en dat draagt echt positief bij aan hun herstel. Ik heb het voor mijn ogen zien gebeuren, die kleine sprankeling die weer zichtbaar werd.
Wat ons nu rest: is eigenlijk de wet poortwachter te veranderen. Maar heej….dat lukt mij niet in mijn eentje, dus laat ik vooral bij mezelf beginnen, want alleen IK kan veranderen wat ik zo sterk voel dat veranderd mag worden. En dus stap ik uit de structuur van de wet poortwachter en kies ik ervoor mijn eigen weg te bewandelen met Rouw & Verlies. Werkgevers, leidinggevende, werknemers en ondernemers helpen in deze zware en toch ook mooie processen, is een dankbare taak die voor eenieder alleen maar voordelen heeft en die ik met al mijn passie, energie en zijn zo graag vervul. So, bam!
Met dank aan de luizen, die mij weer even op scherp zetten en me uitnodigden los te laten wat ik zo krampachtig vasthoudt. Niet omdat ik dat wil, maar omdat dit de bekende weg is. Voor mij en voor ons allemaal. Mijn boodschap nu is dan ook om soms de wet de wet te laten en weer even contact te maken met de zieke mens en te zien wat deze nodig heeft in zijn/ haar verwerkingsprocessen. Het is zo simpel! En heel gemakkelijk. En wat zeker ook van belang is, is dat het uiteindelijk echt kostenbesparend en schadelast beperkend is.
Durf jij de bestaande structuur los te laten?
Nu aan jou de vraag: durf jij de structuur los te laten én echt de zieke mens weer even te zien? Ik nodig je van harte uit en natuurlijk kom ik graag met je in gesprek als je het samen anders wilt doen, juist ten gunste van de gezondheid van jouw werknemers en uiteindelijk je verzuimcijfers.
“In balans met Rouw & Verlies geeft ziekte weer de ruimte voor herstel”
Wil je meer weten over mij en over hoe ik werk & denk? Dan nodig ik je uit om je aan te melden voor mijn workshop In balans met Rouw & Verlies op 14 februari 2020 te Nuenen. Dan kunnen we samen de eerste stappen zetten buiten de structuur. Ga je mee?
https://www.linkedin.com/events/workshopinbalansm-trouw-verlies/
Wopi | Manon